De rest van de dag hebben we nog veel gefietst, terrasjes gepakt, gewinkeld, gekletst, gelachen en elkaar beter leren kennen. ‘s Avonds was iedereen vrij om te eten waar en met wie hij/zij wilde. Maar uiteindelijk zaten we toch weer met de hele groep in hetzelfde restaurant. Dat toont wel aan hoe leuk het met z’n allen was. Het eten was er trouwens echt heerlijk! Geen ‘hete oma’s’ deze keer maar wel grote potten zwart en wit bier bij de vis. Dankjewel Tony, dat je met me wilde ruilen, dat zwarte bier was echt veel lekkerder dan dat witte slootwater 😉
Zondag 26 mei
Neeeeeeeeeeeeeeeee ik wil niet wakker worduuuuuuuh. Kutwekker! Sorry mensen, ik ben gewoon geen ochtendmens. Maar we moesten om half acht aan het ontbijt zijn en dat is me gelukt hoor, aangekleed en wel. Ik geloof dat ik zelfs een glimlach heb weten te forceren. Oh en ik heb nog tegen een dame van het hotel gezegd: “vielen dank für die guten sorgen”. Maar ik geloof dat zij ‘s morgens ook niet op haar best was want ze keek me wat schaapachtig aan en ging weer verder met haar werkzaamheden. Nou ja, het was goed bedoeld zullen we maar zeggen.
Na het ontbijt ging onze bagage in het busje en wij klommen, bewapend met blarenpleisters, lunchpakketten en goede zin, wederom in onze roeibootjes. Er waren tijdens het weekend geen ruzies, conflicten of andere narigheden ontstaan waardoor de samenstelling van de bootteams moest worden gewijzigd dus Elly, Sofie, Trudie, Jeannette en ik gingen weer braaf in ‘De jonge Dirk’ zitten. Instappen gelijk! 1 2 3. We hadden weer prima roeiweer. Door de hoge waterkanten waren we beschut tegen het beetje wind dat er stond en de voorspelde regen bleef uit.
Verrassend snel waren we bij de lunchlocatie. Deze keer geen restaurant maar gewoon aan de waterkant. Op zich een heel fijn plekje voor een tussenstop maar eh waar moesten we plassen? Want plassen moesten we! En met z’n allen tegelijk zo ongeveer. Nee, er zijn geen foto’s van maar je kunt je voorstellen hoe geestig het er uitzag, een stuk of 5 dames op hun hurken in een greppel naast het rathaus in …… welk dorp was het ook alweer Bert? Ik twijfel nog of ik zal vertellen dat ik een stukje verderop gehurkt in een bosje erachter kwam dat ik juist op dat moment ongesteld was geworden. Het is een afweging hè, is het relevant voor het verhaal? Of is het teveel informatie? Ik denk er nog even over na.
De lunch was bijzonder. Geweldig verzorgd door het hotel in Greetsiel. Appels, yoghurt, broodjes en ondefinieerbare plakken gemalen vlees.
En dan nog een klein stukje terug naar de roeivereniging in Emden. Ook dit stukje weer zonder kleerscheuren gehaald. Gelukkig mocht ik van Sofie ook op de terugweg nog een stukje sturen, dat vonden mijn handen toch wel erg fijn. Sofie is lief, dat jullie het allemaal even weten.
Het gedeelte van de terugkomst in Emden waar we de boten gingen schoonmaken, afriggeren en op de kar leggen sla ik even over. Dat moest gewoon gebeuren maar ik zelf en ik geloof veel anderen hadden daar nou niet bijzonder veel plezier in. Een Duits stelletje dat op het dijkje op een bankje zat genoot overigens wel volop van de zes boten op poten die steeds langs liepen. En ik moet zeggen dat het wel prettig is bij zo’n klusje toch nog toegejuicht te worden.
Hier eindigt ons avontuur nog niet hoor. Er was nog de lange rit naar Zaandam. Drie uur in de auto, knikkebollend maar niet willen toegeven aan de slaap uit piëteit voor de chauffeur. We bleven wakker door elkaar quizvragen te stellen. Weet jij bijvoorbeeld hoe een geseponeerde rechtszaak wordt genoemd of van welke plant de zalf ‘calendula’ wordt gemaakt?
In Zaandam aangekomen met een ongekende lading aan triviale kennis (de volgende pubquiz draai ik mijn hand niet meer voor om) mochten de boten weer worden opgeriggerd. Op een of andere manier was dat minder erg dan het afriggeren in Duitsland. Ik kan het niet verklaren, hoewel, de wetenschap dat er een pizza op me stond te wachten na het laatste schroefje heeft misschien wel iets geholpen. We aten samen pizza, bekeken alvast wat foto’s, wisselden telefoonnummers uit, hier en daar werden knuffels uitgedeeld en natuurlijk werd Bert nog even flink in het zonnetje gezet.
Wat een topweekend, georganiseerd door een topvent! Dankjewel Bert namens alle Greetsielgangers.
Tony – Laurens – Sandra – Francis – Quitty – Margriet – Joost – Jan – Anja – Mieke – Dirk – Trudie – Elly – Sofie – Hans – Mark – Claudia – José – Jeannette – Barbara – Pamela – Fred – Lieneke – Petra – Sara