Skip to main content

 

Niet iedereen was het ermee eens maar ik vond dat we een mascotte nodig hadden en het wormpje op de foto voldeed aan alle eisen: klein, licht, stoer, moet goed aan kunnen moedigen en moet ook tegen een stootje kunnen…….want die hebben we gehad!

Startnummer 36 kregen we, het laatste nummer…..eh…..moeten we dan wachten tot iedereen vertrokken is? We zijn er namelijk al helemaal klaar voor en we hebben er zin an! Gelukkig mochten we van de wedstrijdleiding het water in.

Fred, Elly, Bert, Dick en ik namen plaats in De Jonge Dirk en hop weg waren we. Vol goede moed begonnen we aan deze tocht van 35 kilometer door het prachtige landschap van……..eh……waar zijn we eigenlijk?

Dat krijg je hè als je heel enthousiast roept dat je wel mee wilt doen aan de Horzol maar:
A.  Je geen idee hebt wat de Horzol is (een rivier, een natuurgebied, een berg, een insect of een type aardappel),
B.  Je je door iemand laat rijden en achterin de auto gaat zitten appen met George, de Griekse wetenschapper die je een paar dagen geleden op Tinder hebt ontmoet waardoor je niet ziet waar je heen gaat,
C. Je te gast bent bij een roeivereniging die ‘Ossa’ heet en zelfs als je met vijf mensen in een boot zit te filosoferen over de betekenis van dit woord of waar de letters voor zouden kunnen staan, er een volledige stilte ontstaat.

Anyhow, ik had geen idee dat ik in Heerhugowaard was totdat ik dat bij terugkomst op een sticker zag staan op de botenloods bij de club. Prachtige omgeving trouwens daar bij Heerhugowaard! Serieus een mooie tocht en wat een weertje. Al dagen aan een stuk door regen en ook de dag erna alleen maar regen maar tijdens onze tocht drie minuten een paar spettertjes en verder niks! Heerlijk.

Er waren een paar noemenswaardige momentjes in de tocht. En bij dit eerste momentje gingen er een aantal dingen niet helemaal goed. De kaart werd niet goed gelezen, de betekenis van een rood met wit gestreepte balk die in de opening van een laag bruggetje hing werd niet goed geïnterpreteerd, de boeg greep niet op tijd in, de commando’s ‘liggen en slippen’ werden rijkelijk laat gegeven,  dezelfde commando’s werden niet goed genoeg opgevolgd met als gevolg dat de rood met wit gestreepte balk eerst het hoofd van de boeg raakte en daarna met hoge snelheid tegen het hoofd van de tweede boeg aan knalde en door alle ontstane commotie de boot bijna omsloeg maar daardoor werden dan wel weer de hoofden van de rest van de bemanning gespaard. En uiteraard gingen we niet helemaal om want we zijn pro’s! Huppakee, omdraaien en weer terug onder de brug en onze weg vervolgen naar het volgende momentje.

Het was bij het volgende bruggetje, hoe kan het ook anders. Bruggetjes, ze lijken zo leuk en onschuldig en het staat zo gezellig in zo’n waterig landschap, ze worden vaak als handig ervaren omdat je met droge voeten van de ene kant van de sloot naar de andere kunt lopen of fietsen of rijden of huppelen. Vaak zit er een leuk leuninkje aan waar je dan, als je tot het midden van het bruggetje bent gehuppeld, even kunt stoppen en over dat leuke leuninkje heen kunt leunen en in het water je eigen weerspiegeling kunt bewonderen voordat je met je droge voetjes verder huppelt naar de overkant van de sloot. Maar bij het aanleggen van dat oh zo leuke bruggetje is geen rekening gehouden met het feit dat er wel eens een hele lange boot doorheen zou moeten met vijf mensen erin die allemaal roeispanen van 3 meter lang aan weerszijden van de boot vasthouden. Daar dachten ze dan weer niet over na! En ook nog vlak na een bocht dat bruggetje maken! Ja, leuk! Ok, je snapt het wel…het ging niet helemaal goed en het was niet onze schuld maar dat van de bruggetjesmaker.

Maar wat zou een verslag van De Horzol van 2019 zijn zonder zulke mooie momenten en waar heb je anders je mascotte voor? Die is er om je er doorheen te slepen als je het even moeilijk hebt en dat heeft de worm gedaan, we zijn allemaal weer levend aangekomen bij het clubhuis van Ossa waar we overigens bij het vragen naar de betekenis van de naam ‘Ossa’ aan een Ossaër niet heel veel wijzer werden dus zocht ik het maar even op:

Ossa is de berg die Kronos, de heerser over de wereld die zijn kinderen opat behalve Zeus omdat zijn moeder hem spaarde, op de berg Pelion legde om zo de top van de Olympus te kunnen beklimmen waar zijn inmiddels volwassen zoon Zeus zich bevond om hem te kunnen verslaan maar dat lukte niet HA!. Kronos en zijn kornuiten werden naar de onderwereld verbannen en Zeus leefde nog lang en gelukkig……in zijn roeiboot? WTF heeft die berg Ossa met roeien te maken? Maar wel een mooi verhaal.

Bedankt ZZV voor het mogelijk maken van onze deelname aan de Horzol, bedankt Dick voor de heerlijke zelf gebakken cake en zelf gekweekte peertjes, bedankt roeimaatjes voor deze gezellige zondag, bedankt Ossa (we zullen eens nadenken over een andere naam voor jullie vereniging) voor de gastvrijheid en het organiseren van deze topdag en last but not least: bedankt Worm voor alles! 

 

horzol recreanten