Afgelopen zaterdag was de langverwachte seizoensopening. De zon scheen en de leden hadden er zin in. De middag werd afgetrapt met de 8+ regatta.
3 ploegen verschenen aan de start. Een damesploeg, een herenploeg en een mix-ploeg.
Na de voorwedstrijden werd al snel duidelijk dat de finale tussen de dames en de herenploeg gestreden zou worden.
De dames roeiden technisch mooi, met lange halen de baan over. Maar desondanks konden ze niet tegen de kracht van de heren opboksen en met enkele seconden voorsprong wisten de Heren het felbegeerde blik te winnen.
Hierna was het tijd voor de doop van de nieuwe jeugdskiff.
Bij de ZZV vernoemen we nieuwe boten graag naar Zaanse molens. En zo ook deze keer.
De nieuwe jeugdskiff heet De Veldmuis en is vernoemd naar een molen in Westzaan, die enkele jaren geleden is herbouwd.
De originele molen werd in 1689 gebouwd als snuifmolen. Hij produceerde snuiftabak. Deze vorm van tabak consumeren was lang geleden, tot ongeveer het midden van de 19de eeuw zeer populair. Arme mensen gebruikten het goedkoopste snuiftabak, verpakt in papieren puntzakjes, terwijl de rijken het beste en het duurste snuif kochten en dit bewaarden in kostbare, soms geheel zilveren snuifdozen.
Snuifmolens zijn kleiner dan molens die papier maakten, gerst pelden, olie sloegen, kortom het ‘normale’ formaat. Vandaar dat we deze ‘kleine’ molen een passende naamgever vonden voor de jeugdskiff.
De Veldmuis, die ook wel de Kikkert werd genoemd stond ten oosten van de weg aan de Veldmuissloot, die de scheiding vormt tussen het Zuideinde en de J.J. Allanstraat. In 1740 koopt houthandelaar Aris Engel de molen. Deze wordt verplaatst naar de westkant van de weg, waar deze sloot de veerzagersloot heet en de molen wordt ingericht als houtzaagmolen. Door zijn kleinere formaat nam de Veldmuis het fijnere zaagwerk voor zijn rekening en werd lattenzager (vandaar de naam veerzagersloot). De brug over deze sloot heet de Kikkertse Kluft.
Latere eigenaars waren Albers Buijs en als laatste Piet Kee. De molen werd gesloopt in 1916, want hout zagen op windkracht was niet meer rendabel. De beide schuren en de onderbouw bleven staan en voortaan werd de zagerij aangedreven door een petroleummotor. In 1977 stopte dit bedrijf. Wat de molen betreft: Deze werd in onderdelen per schip naar Amerika vervoerd, waar een rijke inwoner de molen weer wilde opbouwen. Zover is het echter nooit gekomen. Het was midden in de Eerste Wereldoorlog en de Duitsers beschikten al over onderzeeërs, de z.g. U-Boote met torpedo’s, waarmee ze de zeeën onveilig maakten en ook koopvaardijschepen niet werden ontzien. Ook het schip met de molenrestanten werd getorpedeerd en zonk naar de duistere diepten van de oceaan.
De molenschuren, die sinds het beëindigen van de zagerij in ernstig verval verkeerden, werden in 2002 opgekocht door bouwbedrijf Somass, met de bedoeling de molen te herbouwen – mits zich een koper zou melden. Door de recessie, die zich kort daarna aandiende, duurde dit geruime tijd, maar in 2017 diende zich eindelijk een koper aan en men kwam overeen om de molen te herbouwen. Niet als snuif- of als houtzaagmolen, maar als woonhuis. Rond 2020 kwam de molen gereed. In de kap bevindt zich een dynamo, waarmee de molen op windkracht stroom kan opwekken.
De skiff werd met behulp van schenkingen van de familie Koch en de familie Van Braam aangekocht. Het was dan ook erg mooi dat beide families aanwezig konden zijn en samen de nieuwe boot konden dopen. Hierbij maakte meneer Koch nog even van de gelegenheid gebruik om de jeugd op het hart te drukken hoe belangrijk ambitie is en dat er in de nieuwe skiff perfect voor de Olympische Spelen getraind kan worden. Groots dromen noemt men dat.
De nieuwe skiff is in ieder geval een mooie toevoeging voor onze jeugdleden, die er hopelijk met veel plezier gebruik van zullen maken.
Terwijl jeugdlid Frank in de skiff mocht stappen voor de eerste vaart, kon in het Komboffie de borrel beginnen.
Hier werd in de middagzon druk bijgepraat over de 8+ regatta, vakanties, plannen voor het nieuwe seizoen en welke taart je absoluut geproefd moest hebben. Een aantal leden hadden zich namelijk flink uitgesloofd in de keuken en het resultaat mocht er zijn! Een heus taartenbuffet waar Janny en Robèrt jaloers op zouden zijn. Complimenten aan alle bakkers!
Na een gezamenlijk diner liep de dag langzaam op z’n einde en kon iedereen voldaan naar huis.
