Als alternatief voor de jaarlijkse Weerribbentoertocht, tipte Jos de Lammetjestocht in Leiden, 25 km. Een fijn alternatief, omdat we daar boten konden huren, een lunchpakket mee zouden krijgen en bij terugkomst verwend zouden worden met thee met taart!
Relaxed vertrekken we dan ook met 3 auto’s om 9.00 uur van de ZZV, uitgewuifd door de thuisblijf-roeiers: 10 man, 2 boten vol. Op naar Leiden; grappig: Asopos de Vliet is een actieve studentenroeivereniging; er lopen, met uitzondering van 5 gastroeiers uit Alphen aan de Rijn, alleen maar jongeren rond. Tobias, onze contactpersoon en quaestor, staat ons al in het clubhuis op te wachten.
Terwijl onze lunchpakketten worden klaargemaakt, kijken wij rond: er was de dag ervoor een groot feest geweest, wat we merken aan de staat van de toiletten….. Tips voor onze eigen vereniging? Alle commissieleden hebben een vestje; per commissie van een andere stof. Petra vindt het wel wat voor de barcommissie……
Een langszij steiger voor 2 roeiboten, veel roeiers; tegen half 11, beide boten in het water en de “palen” erin, zetten we af en begint de tocht. Eerst relaxed, want nog enigszins beschut; later op de Wijde Aa al veel wind met golfjes, het Braassemermeer blijkt niet te doen, niet met assistentie van de begeleidende motorboot en zelfs niet als we allemaal een reddingsvest hadden gehad: schuimkoppen!
Terug dus maar, de alternatieve route via Woubrugge, Alphen aan de Rijn, Koudekerken; mooi glad roeiwater. Met een pauze tegenover de historische kerk in Woubrugge zijn we precies om 16.00 uur weer binnen; de historische boot met benenstrekkende koffie-/ en lunchpauzes, de andere stug doorroeiend en lunchen in de boot. Vlaai, koffie en thee volgen na afloop.
Geen lammetjes……….. toch een schitterende tocht geroeid in boten, waar wel wat aan schortte: een roeibankje voelde aan als Tarzan (Petra en Joke), een voetenbank zat los (Vera) en ook bij de mannen in hun boot vol authentieke details was er ijzerdraad noodzakelijk om ontbrekende “schroeven” op te vangen; daarnaast was er weinig ruimte voor de hak, en viel er een rigger af; met kunst en vliegwerk kon de tocht worden uitgeroeid: we blijken bij ons eigen clubje erg verwend!
Terug: het hek op slot; 2 fietsen onbereikbaar. En dan is er Judith, die als reddende engel het hek komt openmaken; Frank valt voor haar dankbaar op zijn knieën…..
Op naar de volgende tocht: Winsum.
Joke Gehring
