Een kort overzicht van de geschiedenis van ons ZZV-EILAND ”De Nes’’ voor U opgetekend door de eilandbeheerders…
Er wordt vaak aan ons gevraagd hoe de vereniging in het bezit is gekomen van het eiland in het Alkmaardermeer. We zijn op zoek gegaan en in het jubileumboek van het 100-jarig bestaan in 1982 vonden we op pagina 51 het nu volgende artikel: ”Geen ZZV zonder het Eiland” ’ ..Het eiland De Nes in het Alkmaardermeer, vanouds eigendom van de Kerk in Akersloot, behoort sinds 1943 tot de invloedssfeer van de ZZV. Daarvoor werd het eiland gehuurd van de pachter Verduin in Akersloot. Deze gaf in 1928 te kennen niet meer te willen pachten omdat het verboden werd onder te verhuren aan de ZZV. De Kerk wilde wel verkopen, maar vroeg 5000 gulden. Op het bod van de penningmeester van 2000 gulden werd niet gereageerd. De pachter Verduin zag er wel wat in, hij was tenslotte “buffethouder” tijdens de wedstrijden. Toen sloeg de crisis toe en Verduin wilde er wel weer vanaf. Gelukkig heeft het de vereniging nooit ontbroken aan inventiviteit om financiële problemen op te lossen. Vier ZZV-leden, de heren C. Bruynzeel, J.D. Oosterveld, P. Schoen Pzn. en M. de Wit richtten een stichting op, de stichting ‘Robinson Crusoë’. Deze stichting nam het eiland van de kerk over en stelde het tegen vergoeding (honderd gulden per jaar!) ter beschikking aan de ZZV. Omstreeks die tijd werd het houten clubgebouwtje dat op het eiland stond, evenals de starttoren, door brand verwoest, en dat één week voor de Nationale Wedstrijden! Hout maakte plaats voor beton: nog steeds staat op ‘De Nes’ de door de ZZV-er P. Molenaar ontworpen ‘toren’, rustend op een betonnen onderbouw met de officiële naam van ‘Velthuys Paviljoen’.
Toen de weekend-recreatie in de jaren 60 volop op gang kwam bleek het eiland steeds minder goed te voldoen. Het was erg drassig en daardoor gedeeltelijk onbruikbaar. Ophoging was het parool. Maar het eiland was nog steeds eigendom van Robinson Crusoë. Het probleem van investeren in andermans bezit werd opgelost doordat De Nes in 1965 ‘om niet’ werd overgedragen aan de ZZV; De stichting werd ontbonden, over de achterstallige huur van jaren werd niet meer gesproken. Een prachtig staaltje van gemeenschapszin ten gunste van de ZZV!’ Het artikel gaat nog verder… de eerste ophoging werd gerealiseerd met een banklening, er werden met steun van Provinciale Waterstaat palen geslagen om het riet te beschermen en aan de noordzijde werd de haven aangelegd. Inmiddels is het noodzakelijk gebleken – om verder afkalven te voorkomen – een stalen damwand te laten slaan, waarvoor de vereniging inmiddels eigen middelen kon aanspreken en is met hulp van specie uit het Meer het verzakkende deel van het eiland opgehoogd. Het aanzien van het eiland is nu (vooral door de werkzaamheden van de elkaar opvolgende Eilandcommissies) opmerkelijk verbeterd, mede dankzij de boomplant dagen. Het is een recreatie-object van de eerste orde voor al onze leden die ‘de Meer’ bevaren. Alles overziende heeft – om met een van onze vroegere voorzitters te spreken – ‘’onze Zaanlandsche in de eerste eeuw van haar bestaan nog niet zo slecht geboerd. De leden kunnen met recht trots op hun vereniging zijn’.
